Saturday 1 July 2017

It Ain't What You Do (It's How You Do It)

Τον περασμένο Απρίλιο όταν πέθανε ο J. Geils δεν έγραψα κάτι - αφενός έπηζα εκείνες τις μέρες και δεν είχα χρόνο, αφετέρου τα έχει ήδη γράψει όλα για τους J. Geils Band ο Nick Hornby στο "31 Songs", αφετρίτου με είχε κυριεύσει μια παγωμάρα γιατί η συγκεκριμένη μπάντα πάντα είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Διαβάζω τώρα όμως στο περιοδικό Classic Rock συνέντευξη των Aerosmith -των Aerosmith, οι οποίοι έχουν πουλήσει πάνω από 200 εκατομμύρια δίσκους στην καριέρα τους- και ο Joe Perry αναφέρεται στους J. Geils χωρίς να ερωτηθεί όχι μία, αλλά δύο φορές: Μία για να πει ότι αποτέλεσαν την έμπνευσή του για να γίνει μουσικός όταν τους είδε live ως έφηβος, και μία για να εξηγήσει τη μακροημέρευση των Aerosmith λέγοντας "νομίζω πως, επειδή είμαστε από τη Βοστώνη, ήμασταν μονίμως στη σκιά των J. Geils κι έτσι πάντα προσπαθούσαμε να αποδείξουμε την αξία μας, και αυτό το μάθημα ζωής μας ακολουθεί ως σήμερα."


Υποψιάζομαι ότι η συνέντευξη έλαβε χώρα μερικές μέρες μετά το θάνατο του Geils και γι' αυτό οι J. Geils Band ήταν top of mind για τον Perry -67 ετών, μη ξεχνιόμαστε- αυτό όμως δε μειώνει στο ελάχιστο το γεγονός ότι επρόκειτο για μια από τις κορυφαίες μπάντες της γενιάς τους και σίγουρα η καλύτερη μπάντα που έβγαλε ποτέ η Βοστώνη.


Τι ήταν όμως αυτό που τους έκανε τόσο σπουδαίους; Οι περισσότεροι γνωρίζουν τους J. Geils Band από την εμπορική στροφή/επιτυχία του 1981 με το άλμπουμ "Freeze Frame" και το single "Centerfold", η μπάντα όμως από το 1970 ως το 1980 είχε κυκλοφορήσει άλλα 9 καυτά studio άλμπουμ καθώς και 2 από τα καλύτερα live άλμπουμ όλων των εποχών (το "Live Full House" του '72 και το "Blow Your Face Out" του '76 - αμφότερα προτείνονται ανεπιφύλακτα). Παίρνοντας τα καλύτερα στοιχεία της μαύρης μουσικής παράδοσης, τα blues, τη Motown, το doo-wop, και πασαλείβοντάς τα με δύο δάχτυλα παχιάς ροκ γλίτσας, έφτιαξαν ένα καθαρά δικό τους μουσικό χαρμάνι. Τα υλικά ήταν παλιά και δεδομένα, οι J. Geils Band στα χαρτιά δεν έκαναν κάτι καινούργιο, το έκαναν όμως με ανυπέρβλητο στυλ, ειδικά στο σανίδι όπου ήταν άρχοντες πραγματικοί, και δικαιολογημένα μετέτρεπαν άτομα όπως ο Joe Perry σε fanboys: Μόνο οι Rolling Stones μπορούσαν να κοντράρουν τους J.Geils στα 70's, και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού κανείς. Γιατί όπως έχουν πει και οι ίδιοι it ain't what you do, it's how you do it.
 


No comments:

Post a Comment