Monday 13 June 2011

We Had Joy, We Had Fun, We Had A Copy Of "Born To Run"


Νομίζω πως το "Boys & Girls In America" των The Hold Steady είναι ο αγαπημένος μου δίσκος της τελευταίας πενταετίας. Νομίζω πως ο Craig Finn είναι ο καλύτερος στιχουργός όλων των εποχών. Νομίζω πως ο χαρακτηρισμός "America's best bar band" τους αδικεί, καθώς το να αναφέρονται τα τραγούδια σου σε πιωμένους χαρακτήρες δεν τα κάνει αυτόματα ιδανική μουσική υπόκρουση για πιώματα. Νομίζω πως πρέπει να αρχίσω αυτό το κείμενο από την αρχή.


She was a really cool kisser and she wasn’t all that strict of a Christian,

she was a damn good dancer but she wasn’t all that great of a girlfriend


Δεν θα μπορούσα να μην ερωτευθώ παράφορα δίσκο που ξεκινάει με ένα τραγούδι όπως το "Stuck Between Stations": Οι πρώτοι στίχοι αποτελούν σαφή αναφορά στον Κέρουακ και η δομή της σύνθεσης παραπέμπει στο "Thunder Road" του Springsteen. Ως αμερικανάκι που είμαι, πώς να αντισταθώ σε τέτοιο συνδυασμό; (και μην ακούσω αηδίες του τύπου "τα αμερικανάκια είναι αμόρφωτα και ηλίθια", εκτός και αν αυτός που λέει τις αηδίες έχει και αποδεικτικά στοιχεία ότι το ποσοστό των Ελλήνων που έχει διαβάσει Καζαντζάκη είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό των αμερικανακίων που έχει διαβάσει Κέρουακ).


She looked just like a baby bird, all new and wet and trying to light a Parliament,

he quoted her some poetry, he's Tennyson in denim and sheepskin, he looked a lot like Izzy Stradlin


Ναι, το "Boys & Girls…" είναι ο πιο Springsteen δίσκος των The Hold Steady, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι μονόχνωτος ή μονομανής: Το "Hot Soft Light", ας πούμε, θα μπορούσε ανετότατα να βρίσκεται σε κάποιο δίσκο που ηχογράφησαν οι Thin Lizzy το 1976, ενώ το "Chillout Tent" πετυχαίνει, σε λιγότερα από 4 λεπτά, να διηγηθεί μια τρυφερή ιστορία πιο ζωντανά από βιβλία 400 σελίδων, και ταυτόχρονα να ξυπνήσει μουσικές αναμνήσεις άλλων εποχών έχοντας ως καλεσμένο στα φωνητικά τον Dave Pirner των Soul Asylum (είπαμε, αμερικανάκι).


Lost in fog and love and faith was fear,

I've had kisses that make Judas seem sincere


Για να επανέλθω όμως στον ατυχή χαρακτηρισμό "bar band" που ακολουθεί αυτό το συγκρότημα από την ίδρυσή του: Έχετε ακούσει το "Citrus"; Δείξτε μου ΕΝΑ μπαρ σε όλο τον κόσμο που θα έπαιζε αυτό το τραγούδι για να "ανεβάσει" τη διάθεση των θαμώνων του, και θα σας δείξω έναν μισότρελο ιδιοκτήτη μπαρ με αυτοκαταστροφικές τάσεις. Εεε, λάθος παράδειγμα, τώρα που το σκέφτομαι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες μπαρ που γνωρίζω είναι μισότρελοι με αυτοκαταστροφικές τάσεις, καταλάβατε όμως τι θέλω να πω.


we had some massive highs, we had some crushing lows,

we had some lusty little crushes, we had those all-ages hardcore matinée shows


Σε ένα κόσμο όπου τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί, προσωπικά νιώθω την ανάγκη για κάποιες σταθερές αξίες. Το rock των The Hold Steady είναι μια από αυτές.